نگاه به آینده...

پیری برای جمعی سخن می گفت ...

لطیفه ای برای حضار تعریف کرد همه دیوانه وار خندیدند.

بعد از لحظه ای او دوباره همان  لطیفه را گفت و تعداد کمتری از حضار خندیدند.

او مجدد  لطیفه را تکرار کرد تا این که دیگر کسی در جمعیت به آن  لطیفه نخندید.

او لبخندی زد و گفت:

 وقتی که نمی توانید بارها و بارها به  لطیفه ای  یکسان بخندید، پس چرا بارها و بارها به  گریه و افسوس خوردن در مورد مسئله ای مشابه ادامه می دهید؟

گذشته را  فراموش کنید و به جلو نگاه کنید.