برای خورشید همیشه تابانم

گاهی اوقات دل آدم برای کسایی می گیره که واقعا توزندگی شون تاثیر گذار بودن وهیچ وقت اندیشه هاشون فرامش نمی شه من معلمم اما آیا اثر گذار بوده ام یانه ؟ اثرگذاریم تاچه زمان بوده؟

اینها سوالاتی هستن که گاهی برام مطرح میشه

چه تعداد از شاگردهای مامعلمها بعد از اینکه بخاطر تغییر مقطع از ما جدامی شن باز یادی از ما واندیشه های ما می کنن ؟

آیا دلشون می خواد حتی تلفنی هم به مابزنن یا نه؟

آیا وقتی توخیابون مارو می بینن می آیند جلو واسه احوالپرسی یانه؟

وهزاران آیا.....

دربین همکارانم یکی را می شناسم که اندیشه های والایش مرا هم تحت تاثیر قرار داد وشاگردانش راهم

البته من هم افتخار می کنم  هم به همکاری بااو وهم به شاگردی او .

کسی که بخاطر عشق به شاگردانش علیرغم میل باطنی اش یک سال از نویسندگی در وبلاگش خوداری کرد

کسی که باعشق بدون هرگونه چشمداشتی کار می کند

کسی که بدون درنظرگرفتن گذر زمان درمحیط کار واقعا کار می کند

کسی که برای دیگران برای رئیس و... کار نمی کند بخاطر عشق به بچه ها کار می کند

کسی که باگذرزمان اندیشه اش وطرز تفکرش نسبت به مسائل روزانه را هرگز فراموش نخواهم کرد

واوکسی نیست جز خورشید همیشه تابان