گزیده ای از اشعار استاد علی معلم
ای مسلمان زاده بعد از هر اذان
رکعتی تنها عن الفحشاء بخوان
گر نمازت ناهی از منکر شود
از اذانت گوش شیطان کر شود
شیعه یعنی عدل و احسان و وقار
شیعه یعنی انحنای ذوالفقار
از عدالت گر تو می خواهی دلیل
یاد کن از آتش و دست عقیل
جان مولا حرف حق را گوش کن
شمع بیت المال را خاموش کن
این تجملها که بر خان ماست
زنگ مرگ و قاتل جان ماست
می سزد از خشم حق پروا کنیم
در مسیر چشم حق پروا کنیم
این دو روز عمر مولایی شویم
مرغ اما مرغ دریایی شویم
مرغ دریایی به دریا می رود
موج برخیزد به بالا می رود
آسمان را نورباران می کند
خاک را غرق بهاران می کند
لیک مرغ خانگی در خانه است
تا ابد در بند مشتی دانه است
تا به کی در بند آب و دانه ای
غافل از قصاب صاحبخانه ای
سالها صورت ز صورت بافتیم
تا ز صورتها کدورت یافتیم
یک نظر بر قامتی رعنا نبود
یک رسوخ از لفظ بر معنا نبود
گرچه قرآن را مرتب خوانده ایم
از قلم نقش مرکب خوانده ایم
سوره ها خواندیم بی وقف و سکون
کس نشد واقف به سر یسطرون
سر حق مستور مانده در کتاب
عالمان علم صورت در حجاب
ای برادر عالمان بی عمل
همچو زنبورند لاچندی عسل
علمها مصروف هیچ و پوچ شد
جان من برخیز وقت کوچ شد
از نفوذ نفس خود امداد گیر
سیر معنا را ز مجنون یاد گیر
ای خوش آن جهلی که لیلایی شوی
هر نفس لاهوی اللهی شوی
تا به کی در لفظ مانی همچو من
سیر معنا کن چو هفتاد ودو تن
